Schrijven zal nooit echt mijn ding worden, maar ik zal nog maar een pogingetje doen om mijn leven hier bij te vertellen. Er best wel een hoop gebeurt sinds de laatste keer dat ik wat opschreef en om een suggestie te geven alsof ik in eens mijn blog heel erg goed bij hou ga ik het verhaal op delen.
Ik had een auto gehuurd om Bo van het vliegveld op te halen. Dat doe je hier immers even, ook al is het de afstand Amsterdam Parijs. Het hele begrip van afstand wordt hier helemaal vervormd. De rest van de avond lekker geknuffeld.
De volgende dag gingen we naar het jaarlijkse Tumbridge festival hier in de buurt (een uur rijden). Het festijn benadrukte maar weer eens in wat voor rurale omgeving ik me verkeer. Mooiste groente verkiezing, varkens racen, tractor show en zelfs een aantal reanactment mensen die op authentieke wijze manden vlochten, wol sponnen of cider perste.
De volgende dag was het zowaar nog lekkerder weer. En dus besloten we dat het tijd was om een stukje te kanoen op de Connecticut river.
We hadden het zo gepland dat we allebei ook nog zouden werken terwijl Bo hier was zodat ze zo lang mogelijk kom blijven. Dus na een heerlijk weekendje met zijn twee was het maandag gewoon weer aan het werk. Ik naar het lab, Bo achter haar laptop bij mij thuis. Het was bijna als thuis in Delft, maar dan in een andere setting. Ongelofelijk hoe snel het weer vertrouwd aanvoelt.
De tweede week had ik ook vrij genomen zodat we een klein beetje op vakantie konden. Mijn Amerikaanse tante was zo vriendelijk om ons in haar tweede huis te laten verblijven.
Ik heb er helaas alleen een foto van een van de huiskamers van genomen. maar als je bedenkt dat dit een van de drie verdiepingen is, waarbij je de slaapkamer hier nog niet kan zien, kan je je het formaat wel voorstellen. We hadden dus wel een leuk verblijf plaatsje. Oja, er was ook nog een sauna + zwembad.
Omdat het huisje iets van 100km noordelijker lag waren hier de bomen ook al allemaal van kleur aan het veranderen.Vergelijk onderstaande foto maar met die van het kanoen. Gewoon weg verbluffend.
Het was echt heerlijk om hier een beetje rond te lopen en te snoepen van de omgeving. Toch gek maar ik merk heel erg dat ik er als ik hier alleen ben helemaal niet zo veel rondkijk in de omgeving. Ik ben hier gewoon aan het werk. Het is precies hetzelfde als dat ik in Delft nog nooit naar het Vermeer centrum of de porseleinen fles ben geweest.
Wandelen in de mist was iets minder...
Maar als de zon scheen was het weer heerlijk. De dagen dat je in t-shirt kan rondlopen zijn nu wel echt over.
Al dat wandelen was ook weer eens een goed moment om mijn foto skills weer een beetje op te poetsen want daar heb ik ook niet zo veel tijd/zin/gelegenheid voor in mijn dagelijkse leven. Zelfs Bo pakte de camera zo af en toe nog van mij over
Vlakbij het huisje (ja echt vlakbij) was de fabriek van Ben & Jerry. Die gelegenheid konden we natuurlijk niet aan ons voorbij laten gaan. Altijd leuk om rond te lopen in een fabriek.
Grappig ook om te zien dat ze daar een hele batterij aan smaken aanbieden die nergens anders te krijgen zijn, zelfs niet in B&J winkels (gechecked). Natuurlijk was het juist die dag fantastisch ijs weer. Restjes van een tropische storm die overwaaide of zo. Eigenlijk regende het een aantal dagen achter elkaar. Zo veel dat al het grasland in de vallei onderliep. Gaf niets wij zaten droog in het huis(je) en konden zo opwarmen in de sauna. Het gaf bovendien een goed excuus om lekker lang in bed te blijven liggen en niet zo veel te hoeven behalve lekker samen te zijn.
Ongelofelijk hoe snel die paar weken voorbij gingen voordat we het wisten was ik Bo al weer naar het vliegveld aan het brengen en was ik weer alleen. Maar het is nog maar drie korte maandjes dus het komt wel goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten